Reymont urodził się 7 maja 1867r. we wsi Kobiele Wielkie koło Radomska, w rodzinie wiejskiego organisty. Z metryki chrztu przyszłego autora „Chłopów” wynika, że nazywał się Stanisław Władysław Rejment.  W czasie debiutu - około 1888 roku zmienił nazwisko, bowiem od 1889 roku podpisywał listy jako Władysław Stanisław Reymont (co miało w zaborze rosyjskim asekurować od kłopotów z powodu wydania w Galicji utworu, który nie mógł się ukazać pod cenzurą carską. Kazimierz Wyka, entuzjasta jego twórczości, sądzi, że korekta mogła mieć na celu także zatarcie skojarzeń ze słowem rejmentować, w gwarach polskich znaczącym tyle, co przeklinać). Jego ojciec, Józef Reyment, człowiek oczytany, posiadał wykształcenie muzyczne i w miejscowej parafii pełnił obowiązki organisty, a także prowadził księgi stanu cywilnego i korespondencję proboszcza z władzami rosyjskimi. Matka, Antonina z Kupczyńskich, była obdarzona darem barwnej narracji. Miała pochodzenie szlacheckie - wywodziła się ze zubożałej szlachty krakowskiej; w latach dojrzałych pisarz fakt ten często podkreślał. Rodzice chcieli, aby został księdzem. Odmówił uczęszczania do szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo podróżował po Polsce i Europie. W latach 1880-1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, został czeladnikiem. W okresie 1884-1887 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie (1888-1893) dzięki protekcji ojca znalazł pracę jako dróżnik w Rogowie na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1893 r. przeniósł się do Warszawy i odtąd utrzymywał się z twórczości literackiej. W 1900 r. Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych żeber oraz "inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej". Notatkę szpitalną sfałszował dr Jan Roch Raum. Wysokie odszkodowanie w wysokości 38 500 rubli (taka suma pozwalała wówczas na zakup kilkunastu warszawskich kamienic) pomogło mu zdobyć niezależność finansową. W 1902 r. ożenił się z Aurelią Szabłowską, z która wyjechał na rok do Bretanii. W 1920 r. zakupił majątek Kołaczowo k. Wrześni. Zmarł w Warszawie(1925r.), gdzie został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, a serce wmurowano w filarze kościoła pw. Św. Krzyża.

W roku 1924 spotkało Reymonta zaszczytne wyróżnienie: otrzymał literacką Nagrodę Nobla, do której prócz niego kandydowali pisarze takiej miary, jak Tomasz Mann, Sigrid Undset, Tomasz Hardy, czy Maksym Gorki (po raz pierwszy kandydaturę Reymonta do tej nagrody wysunięto już wcześniej w roku 1918). Polska opinia publiczna liczyła na wyróżnienie Żeromskiego, ale i nagrodzenie twórcy Chłopów poczytała za decyzję trafną. Laureat wskutek choroby serca nie przyjechał na uroczystość do Szwecji. Dyplom i czek na 116 718 koron szwedzkich przesłano mu do Francji.

Dyplom noblowski Władysława Stanisława Reymonta

Banknot z 1993 roku z wizerunkiem laureata Literackiej Nagrody Nobla – Władysława Reymonta 

Obelisk, upamiętniający Władysława Reymonta w rodzinnej wsi Kobiele Wielkie 

Portret Władysława Reymonta

Pędzla Jana Malczewskiego (Muzeum Narodowe, Warszawa)

• Reymonta pragnęli rodzice widzieć księdzem. Taki zamiar miała głównie matka, która gdy był chory wpisała go do tzw. Paska franciszkańskiego i oblokła w habicik. Zapowiadał się nieźle. Był pobożny, zgodnie z atmosferą panującą w domu. Na pamięć umiał czytywane wieczorami w rodzinnym gronie "Żywoty Świętych" Skargi.
  
• Reymont uzyskał dyplom czeladnika 2 stycznia 1884r., po przedłożeniu starszym cechu uszytego przez siebie fraka. Miał to być - według jego powiedzenia - pierwszy i ostatni dyplom, jaki w życiu zdobył.
  
• Reymont pisał "Chłopów" dwa razy: Pierwszy raz, gdy ukończył dzieło, postanowił poprawić początek. Zirytował się – podarł i w części spalił dzieło! Od nowa pisał je osiem lat - a gdy zakończył scenę wesela Boryny - trzeba było wezwać lekarza. Na pytanie, czym jest tak wyczerpany, miał odpowiedzieć: "Trzy dni tańczyłem na chłopskim weselu".
  
• Nie sposób ustalić niektórych faktów i okoliczności w fantastycznej karierze życiowej Reymonta, ponieważ sam autor "Chłopów" chętnie i tak już barwną i obfitującą we wręcz sensacyjne momenty autobiografię "koloryzował" na użytek swych rozmówców i korespondentów czy przyjaciół, ku swej własnej artystycznej uciesze.

• 1895      Pielgrzymka do Jasnej Góry
• 1896      KOMEDIANTKA
• 1897      Fermenty
• 1897      Spotkanie (zbiór nowel)
• 1899      Sprawiedliwie
• 1899      Lili
• 1899      ZIEMIA OBIECANA
• 1900      W jesienną noc (zbiór nowel)
• 1902      Przed Świtem (zbiór nowel)
• 1903      Z pamiętnika (zbiór nowel)
• 1903      Komurasaki
• 1904-1909     CHŁOPI
• 1904      T. I. Jesień
• 1904      T. II. Zima
• 1906      T. III. Wiosna
• 1909      T. IV. Lato
• 1907      Na krawędzi (zbiór nowel)
• 1907      Burza (zbiór nowel)
• 1907      Ave Patria (zbiór nowel)
• 1910      Z ziemi chełmskiej
• 1910      Marzyciel (zbiór nowel)
• 1911      Wampir
• 1913 - 1918    Rok 1794
• 1913      T. I. Ostatni sejm Rzeczypospolitej
• 1916      T. II. Nil desperandum
• 1918      T. III. Insurekcja
• 1917      Przysięga (zbiór nowel)
• 1919      Za frontem (zbiór nowel)
• 1923      Osądzona, Księżniczka
• 1924      Bunt
• 1924      Legenda
• 1928      Krosnowa i świat (wydanie pośmiertne A. Grzymały - Siedleckiego)

• ,,Muzyka to chińska łamigłówka, którą każdy rozwiązuje po swojemu i zawsze dobrze, bo jest bez rozwiązania.”
• ,,Ostańcie z Bogiem, ludzie kochane.”
• ,,Prawda nie ma ojczyzny, przeto bywa traktowana jak uprzykrzony włóczęga.”
• ,,Sztuka to sama przyroda, tylko przyroda uświadomiona niejako.”
• ,,Cierpienie nie jest prawem natury, jest to czasami jej przywilej, bo w tajnikach dusz niektórych nadmiar boleści staje się kolebką geniuszu lub zbrodni.”
• ,,Rzeczywistość jest z tej samej przędzy co i marzenia.”
• ,,Siłę człowieka mierzy się ilością jego nieprzyjaciół.”
• ,,Człowiek stworzył maszynę, a maszyna człowieka zrobiła swoim niewolnikiem; maszyna będzie się rozrastać i potężnieć do nieskończoności i również wzrastać i potężnieć będzie niewola ludzka.”
• ,,Życie nie daje nam tego co chcemy, tylko to, co ma dla nas.”
• ,,Wszystko nie zależy od nas samych, ale my od wszystkiego.”
• ,,Chłop jak sięga, to przysięga. Jak dostaje, to przestaje.”
• ,,Wpuść cielę do kościoła, a toż ino ogon wyniesie.”
• ,,Śmierć ma jednak swoje dobre strony.”