1. Nie używam wulgaryzmów.

1. Dziecko jest tak samo wartościowym człowiekiem jak dorosły - traktuj je z uwagą i szacunkiem.

2. Pamiętaj, że Twoje dziecko nie jest Twoją własnością.

3. Nie ma idealnych rodziców, są tylko kochający rodzice, właśnie takich potrzebują dzieci!

   Daj sobie prawo do popełniania błędów.

4. Twoje dziecko nie jest doskonałe.

   Miej w sobie wyrozumiałość. Nie porównuj do innych. Nie krytykuj. 

5. Nie dawaj dziecku obietnic bez pokrycia.

   Nie kłam i nie zmuszaj dziecka do kłamstwa. 

6. Pozwój dziecku spełniać jego, a nie twoje marzenia.

   Obserwuj dziecko, by dostrzec jego zainteresowania i pomóc je rozwijać.

7. Słuchaj uważnie co do ciebie mówi dziecko.

   Opowiadaj, rozmawiaj, nie pozostawiaj pytań bez odpowiedzi, nie bagatelizuj trosk i problemów.

8. Nie zaprzeczaj uczuciom i potrzebom dziecka.

   Dziecko wie, kiedy jest głodne, kiedy jest zmęczone. Nie zmuszaj go do „jeszcze jednego kęsa”,

   ani do całowania cioć czy babci, gdy tego niechce.

9. Ucz dziecko wyrażania emocji.
   Pomagaj w rozładowaniu napięcia czy złości.

10. Wspieraj, ale pozwól by dziecko samo znalazło rozwiązanie.
   Pozwól dziecku w miarę możliwości dokonywać wyborów.

11. Spędzaj z dziećmi tyle czasu, ile możesz.

   Zabawki choćby najlepsze nie cieszą, gdy dziecko musi bawić się nimi samotnie. Baw się z nim. Wspólnie czytajcie książki.

12. Okazuj uczucia i miłość. Mów, że kochasz. Przytulaj

13. Pozwól dziecku na chwile beztroski i swobody.

14. Pamiętaj, że każde dziecko jest inne, dlatego każde ze swoich dzieci traktuj indywidualnie.

15. Nie wyręczaj, ucz zaradności.

16. Nie staraj się być samowystarczalna/y.

   Miej czas dla siebie.

17. Dbaj o relacje małżeńskie.

   Dziecko znajdując oparcie w szczęśliwej rodzinie, będzie czuło się bezpiecznie. Pamiętaj: szczęśliwi rodzice, to szczęśliwe dzieci.

18. Ustal jasne zasady i bądź konsekwentna/y, jednak nie bój się przyznać do błędu.

   Pamiętaj, że czasem trzeba odpuścić.

19. Nie szantażuj emocjonalnie dziecka.

   To jeden z najgorszych sposobów zastraszania dzieci.

20. Nie krzycz. Nie bij.

   Agresja rodzi agresję, wyrabia w dziecku poczucie, że silniejszy ma rację. Przemoc nie przynosi żadnego efektu.

21. To jakim człowiekiem będzie Twoje dziecko, zależy od Ciebie.

1. Refleksja i plastyczność myślenia - warunkują twórczość pedagogiczną, zapobiegają schematom w nauczaniu i wychowaniu, umożliwiają przewidywanie skutków podejmowanych działań i eliminowanie z nich nieskutecznych czynności.

2. Umiejętność budowania poczucia własnej wartości uczniów, wyrażania opinii o nich w taktownej formie, bez agresji, złośliwości i poniżania.

3. Cierpliwość i wytrwałość pozwalają zrozumieć potrzeby dzieci w różnym wieku

4. Autentyczność - umiejętność bycia zawsze sobą, a nie grania roli w zależności od sytuacji.

5. Poczucie sprawiedliwości

6. Umiejętność organizowania pracy dydaktycznej i różnych form aktywności uczniów, rozbudzania ciekawości i rozwijania zainteresowań oraz stymulowania do samorozwoju.

7. Umiejętność rozładowywania przykrych przeżyć, napięć i lęków, stresów i frustracji - dzieci nie potrafią sobie z tym same poradzić.

8. Poczucie humoru - umożliwia tworzenie przyjemnego klimatu w stosunkach nauczyciel-uczeń, łagodzi konflikty i zapobiega agresji.

9. Umiejętność współpracy i współdziałania z rodzicami, wspólne opracowywanie strategii wychowania.

10. Zdolność empatii - rozumienia wewnętrznego świata dziecka i wnikania w jego uczucia - warunkuje dobór właściwych metod wychowania i nauczania.

11. Zdolność decentracji - umiejętność rozpatrywania wielu zdarzeń z pozycji ucznia, wchodzenia w jego rolę i patrzenia na świat z jego perspektywy. Chroni przed popełnieniem błędów w kontaktach z uczniem.

12. Zdolność dostrzegania zmian w postawach i rozwoju poznawczym uczniów. Sztywne utrzymywanie raz wytworzonej opinii o uczniu hamuje jego rozwój. Będzie się on zachowywał na zasadzie "samospełniającego się proroctwa" - potwierdzi zachowanie zgodne z tą opinią.

13. Odporność na trudności i wytrwałość w ich pokonywaniu

14. Dojrzałość emocjonalna - umożliwia rozważne dokonywanie ocen wielu sytuacji, powstrzymywanie wybuchów złości, okazywanie opanowania. Przejawia się w cierpliwości, wytrwałości i umiejętności panowania nad sobą. Jest to jedna z najistotniejszych cech nauczyciela, bez niej nie można efektywnie spełniać swojej roli.

15. Umiejętność aktywnego słuchania uczniów.

16. Umiejętności diagnostyczne i terapeutyczne

17. Zdolność adaptacji do zmieniających się sytuacji, otwartość na innowacje pedagogiczne.

18. Umiejętność stosowania urozmaiconych strategii nauczania, zachęcania do rozwijania myślenia krytycznego, rozwiązywania problemów i stosowania wiedzy w praktycznym działaniu.

19. Zdolność racjonalnego programowania swego czasu pracy i czasu wolnego, by uczniowie nie dostrzegali nauczyciela jako zmęczonego, znerwicowanego.

20. Samoświadomość pełnionej roli - nauczyciel powinien zdawać sobie sprawę z odpowiedzialności roli, z zadań jakie przed nim stoją. Od niego zależy w dużym stopniu rozwój uczniów i ich zdrowie psychiczne.

21. Umiejętność społecznego komunikowania się - jej brak powoduje wiele nieporozumień w relacjach nauczyciel-uczeń. Pożądanymi formami społecznego komunikowania się są dialog, rozmowa, dyskusja, negocjowanie itp. Stosunki nauczyciel uczeń powinny mieć charakter demokratyczny.

22. Samoakceptacja - wpływa na zdolność do odbioru krytycznych informacji na swój temat. Jej zaniżony poziom u nauczyciela sprawia, że odbiera on napływające informacje jako zagrażające jego.